domingo, 11 de noviembre de 2018

Cierro el blog

Me voy. Este blog ha llegado a su fin. Lo cree para entretenerme durante esos 5 meses de baja que me cambiaron la vida radicalmente (tanto en lo personal como en lo profesional) pero ya no tiene sentido continuar con él.
El objetivo, además de matar el tiempo en aquellos duros primeros meses del 2017, era hacer reír y pasar un rato entretenido a las personas que quisieran pasar por aquí pero, ha perdido su rumbo, ha tomado un camino hacia lo personal que me expone demasiado y eso no me gusta. Ya, ni es divertido, ni me entretiene, ni me motiva a haceros reír, ni nada de nada. Cierto es que sigue teniendo muchas visitas porque no hay día en el que alguno de vosotros no se de una vuelta por estos lares pero, os dejo. Me voy.
Los que me conocéis personalmente continuaréis escuchando todas y cada una de las situaciones absurdas que me ocurren en este caos de vida mía, de hecho, ya sabéis que así es siempre que nos reunimos.
Los que no me conocéis personalmente, quedaos con la Sara que comenzó a escribir aquel 8 de enero del 2017, la payasa, la que siempre le busca el lado positivo a las situaciones por muy duras que sean (o al menos lo intenta) porque esa soy yo realmente, no la que ha estado escribiendo durante los últimos meses esos posts verdaderamente deprimentes.
En fin, muchísimas gracias por todo, ha sido un verdadero placer haberos hecho reír con mis tonterías.

Sed muy felices (sonreíd, aunque a veces sea entre lágrimas, pero sonreíd).
El blog os dice Adiós, yo os digo ¡Hasta siempre!



jueves, 1 de noviembre de 2018

Sapos e bruxas

Entre ayer y hoy he visto tantas "brujas" por la calle que no he podido evitar colgar este post con el conjuro de la queimada.
¿Os gusta este manjar líquido? si decidís preparar una para entrar en calor no dejéis de recitarlo, pues ya sabéis que las cosas si se hacen se hacen bien, y si no no se hacen ;)
 "Mouchos, coruxas, sapos e bruxas;
demos, trasgos e diaños;
espíritos das neboadas veigas,
corvos, pintegas e meigas;
rabo ergueito de gato negro
e todos os feitizos das menciñeiras...
Podres cañotas furadas,
fogar de vermes e alimañas,
lume da Santa Compaña,
mal de ollo, negros meigallos;
cheiro dos mortos, tronos e raios;
fuciño de sátiro e pé de coello;
ladrar de raposo, rabiño de martuxa,
oubeo de can, pregoeiro da morte...
Pecadora lingua de mala muller
casada cun home vello;
Averno de Satán e Belcebú,
lume de cadáveres ardentes,
lumes fatuos da noite de San Silvestre,
corpos mutilados dos indecentes,
e peidos dos infernais cus...
Bruar da mar embravecida,
agoiro de naufraxios,
barriga machorra de muller ceibe,
miañar de gatos que andan á xaneira,
guedella porca de cabra mal parida
e cornos retortos de castrón...
Con este cazo
levantarei as chamas deste lume
que se asemella ao do inferno
e as meigas ficarán purificadas
de tódalas súas maldades.
Algunhas fuxirán
a cabalo das súas escobas
para iren se asulagar
no mar de Fisterra.
Ouvide! Escoitade estos ruxidos...!
Son as bruxas que están a purificarse
nestas chamas espiritosas...
E cando este gorentoso brebaxe
baixe polas nosas gorxas,
tamen todos nós quedaremos libres
dos males da nosa alma
e de todo embruxamento.
Forzas do ar, terra, mar e lume!
a vós fago esta chamada:
se é verdade que tendes máis poder
ca humana xente,
limpade de maldades a nosa terra
e facede que aquí e agora
os espiritos dos amigos ausentes
compartan con nós esta queimada."